Evropsko prvenstvo 1968.
Kao što je i bilo moguće pretpostaviti nakon uspešno odigrana dva turnira, popularnost pred kontinentalno takmičenje 1968. drastično skače zbog čega su mnogobrojne selekcije sada izrazile želju za učešće u kvalifikacijama.
Pored skoka u broju nacija koje su učestvovale u kvalifikacijama, čiji je broj sada iznosio 31, samim tim došlo je do promene i samog formata, ali i mnogo bitnije promene imena takmičenja, koje se u svom trećem izdanju pojavljuje kao Evropsko prvenstvo, a ovaj naziv datira sve do danas.
Ipak, promene u finalnom takmičenju nije bilo, pa je nakon osam kvalifikacionih grupa, čiji su pobednici nastavili kroz četvrtfinale kvalifikacija, finalni turnir odigran je sa četiri selekcije, a domaćin takmičenja 1968. bila je Italija, koja je turnir ugostila u čak tri grada: Rimu, Firenci i Napulju, a takmičenje je bilo održano od petog do desetog juna.
Pored domaće selekcije Italije, finalni turnir činile su selekcije Engleske, čiji je ovo bio debi kao aktuelnog osvajača Svetskog prvenstva, ali i ponovo Jugoslavija, koja se nakon prvog turnira ponovo našla u društvu najboljih, dok je i treći put, učešće uzeo i SSSR.
Prvi polufinalni par doneo je susret Italije i SSSR-a, ali i istoriju. Nakon što je posle regularnih devedeset minuta i produžetaka, rezultat ostao identičan početnom – pobednik je dobijen bacanjem novčića, a u ovakvom raspletu koji je viđen prvi i jedini put, više sreće imao je tim domaćina, koji je tako prošao u finale.
U drugom polufinalnom paru, Engleska se nije dokazala kao favorit, a Jugoslavija je uspela da slavi sa 1:0, pogotkom današnjeg predsednika FSS-a, Dragana Džajića.
Meč za treće mesto, pripao je Engleskoj, koja je protiv SSSR-a uspela da slavi sa 2:0 i tako spasi ugled, dok je u finalnom duelu, odigranom u Rimu na “Olimpiku”, nakon 1:1 u regularnom delu i nakon produžetaka, došlo do ponavljanja susreta, u kome je Italija ipak pokazala nešto više umeća i slavila protiv Jugoslavije 2:0, postavši tako drugi domaćin koji je osvojio Evropsko prvenstvo, prvi u ovakvom nazivu.
Evropsko prvenstvo 1972.
Četvrto po redu kontinentalno takmičenje, a drugo pod nazivom Evropsko prvenstvo u fudbalu, odigrano je 1972. godine, čiji je domaćin ovoga puta bila Belgija, u intervalu od četnaestog do osamnaestog juna.
Bez promena u samom formatu finalnog turnira, ponovo su u samoj završnici učešće obezbedili pobednici kvalifikacija.
Ovoga puta, na kvalifikacionom turniru je nastupilo 32 nacije, a nakon navršene grupne faze i nokaut takmičenja, na finalnom turniru nastupile su selekcije Belgije, domaćina ovog turnira, koja je u kvalifikacijama napravila veliku senzaciju, izbacivši šampiona Evrope, selekciju Italije.
Pored Belgije, četvrti put u nizu, na finalnom turniru učestvovao je SSSR, dok je pored Mađarske došlo vreme za debi Zapadne Nemačke, koja je uspela da obezbedi svoje mesto među četiri najbolje nacije.
Jedina promena, dogodila se u samoj organizaciji turnira, a nakon što je u tri grada, na tri stadiona Italija održala finalni turnir iz 1968. godine, Belgija je za ovu priliku pripremila takmičenje u tri grada: Briselu, Liježu i Antverpenu, dok je finalni turnir odigran na čak četiri stadiona.
Polufinalni parovi doneli su uzbudljive susrete, a u prvom polufinalnom duelu, najgore je prošla selekcija domaćina, kojoj je zapao meč protiv silno motivisane Zapadne Nemačke, koja je i dokazala kvalitet, pobedom od 2:1.
U drugom polufinalu, ponovo je favorit odradio svoje, a SSSR je pred malim brojem zainteresovanih gledaoca, uspeo da savlada Mađarsku 1:0. Ipak, nije domaćin turnira ostao praznih šaka, kada je u meču za treće mesto uspeo da savlada Mađarsku sa 2:1.
Finalni duel, odigran je na “Hejselu” u Briselu, a pored iskusnog SSSR-a, Zapadna Nemačka uspela je da se dokaže i da rutinski slavi sa 3:0, osvojivši tako prvi evropski trofej, upravo na svom debiju.
