Evropsko prvenstvo 1976.
Po mnogo čemu posebno, bilo je peto po redu okupljanje najboljih evropskih selekcija, a po prvi put u ovom delu Evrope, organizovano je Evropsko prvenstvo čiji je domaćin od šesnaestog do dvadesetog juna 1976. godine bila Jugoslavija.
Kako je to sada već bila praksa, kvalifikacije su okupljale 32 nacije, koje su bile podeljene u osam grupa sa po četiri tima, a odakle su pobednici grupa, nakon četvrtfinalnih mečeva, dobijali priliku da postanu jedan od četiri sastava koji se takmiče na završnom turniru.
Na završnom turniru, svoje mesto je pronašla Holandija, čiji je ovo bio debi, zatim Zapadna Nemačka, koja je kao aktuelni šampion došla do završnice, ali i Čehoslovačka koja je napravila senzaciju pobedivši SSSR, kome je ovo bio prvi propušten turnir, dok je i domaća selekcija Jugoslavije, uspela da izbori svoje mesto među najboljima.
Prvi polufinalni par bio je onaj u kome su se sastali Čehoslovačka i Holandija na “Maksimiru” u Zagrebu, gde je nakon 1:1 u regularnom delu, Čehoslovačka uspela da kroz produžetke slomi otpor debitanta i slavi sa 3:1.
Međutim, svu pažnju privlačio je drugi polufinalni par, odigran dan kasnije u Beogradu na “Marakani”, a u kome je selekcija Jugoslavije dočekala šampiona, Zapadnu Nemačku.
Posle vođstva Jugoslovena od 2:0, Nemci su uspeli da se vrate do konačnih 2:2, a da zatim u produžecima, pobedom 2:4 ugase sve nade o senzaciji. Tako slomljeni, Jugosloveni u meču za treće mesto protiv Holanđana uspevaju da se od 2:0 vrate do 2:2 i uvedu meč u produžetke, u kojima ipak Holanđani uspevaju da slave sa 3:2.
Finale je odigrano takođe na “Marakani”, a njega je takođe obeležio povratak, ovoga puta Zapadne Nemačke, koja je uprkos zaostatku od dva gola razlike uspela da se vrati do 2:2, a nakon što u produžecima nije bilo promene rezultata, prvi put se pristupilo izvođenju penala, na kojima Čehoslovačka ostaje besprekorna i dolazi do pobede od 5:4 i prve titule evropskog šampiona.
Evropsko prvenstvo 1980.
Popularnost kontinentalnog takmičenja tokom 20 godina postojanja, rapidno je porasla, pa je tako šesto po redu takmičenje, a treće pod nazivom Evropsko prvenstvo, doživelo određene promene u samom formatu takmičenja.
Kako je prethodnih pet puta bila praksa da se na završnom turniru nađe svega četiri nacije, od 1980. takmičenje se proširuje na osam nacija, što je samo podstaklo da kompetitivnost ovog takmičenja drastično naraste.
Drugi put, nakon uspešno održanog turnira 1968. godine, Italija je uzela domaćinstvo, a takmičenje je ovoga puta trajalo od jedanaestog do dvadeset drugog juna, po prvi put održano u četiri različita grada.
Još jedna bitna promena u samoj organizaciji takmičenja, ogledala se u tome da je domaća selekcija, Italija, imala direktno učešće na finalnom turniru, dok je 31 nacija kroz kvalifikacione mečeve tražila put ka finalnom turniru, gde su samo pobednici grupa imali tu čast da se na njemu i nađu.
Pored Italije, do same završnice uspela je da ode Engleska, Belgija, Holandija, pobednici pređašnjih takmičenja Španija i Zapadna Nemačka, aktuelni šampion, Čehoslovačka, kao i Grčka, koja je debitovala na ovom Evropskom prvenstvu.
Sa većim brojem sastava na finalnom turniru, naravno, usledile su promene i u samom formatu, gde su takmičari bili podeljeni u dve grupe sa po četiri tima, odakle su pobednici direktno učestvovali u finalu, dok su drugoplasirani timovi činili sastav susreta za treće mesto.
U grupi A, Zapadna Nemačka je već u prvom kolu slavila protiv Čehoslovačke i tako u nastavku obezbedila prvo mesto, revanširajući se za poraz iz finala od pre četiri godine, dok je Čehoslovačka ispred Grčke i Holandije zauzela drugo mesto.
U grupi B, u kojoj su se nalazile Italija, Belgija, Španija i Engleska, viđen je pravi spektakl, a nakon čudesnih utakmica, samo zbog većeg broja datih golova, Belgijanci su završili na prvom mestu, ispred domaćina, Italije, koja je tako morala da se zadovolji plasmanom u meč za treće mesto.
Meč za treće mesto, odigran je u Napulju, a u njemu je Čehoslovačka nakon regularnih 1:1, a zatim istog rezultata i nakon produžetaka, nakon devet serija penala slavila protiv Italije 9:8.
Finalni susret, odigran je u Rimu na velelepnom “Olimpiku”, gde je Zapadna Nemačka sa 2:1 slavila protiv Belgije i tako osvojila drugu titulu evropskog šampionata.
